Upitaše jednom mudra starca:
– Čije je nebo nad nama? Čije je sunce što nas danju obasjava, čiji mjesec i zvijezde što nas noću slijede?
– Gospodinovi – odgovori starac.
Upitaše:
– Čija je zemlja i čije je more koje na njoj počiva? Čije su planine i šume, čije obale i putovi?
– Gospodinovi – odgovori starac.
– Čije su životinje i ptice? Čije su ribe? Čiji su cvjetovi i trave?
– Gospodinovi.
– Čiji su domovi, naša ognjišta? Čija su naša kola i strojevi?
– Gospodinovi.
– A čiji je naš rad, naš znoj, čija je naša radost i bol, čija je istina i čiji je smisao?
Čija su naša djeca?
– Gospodinova – reče starac.
Upitaše ga:
– A što je čovjekovo?
– Gospodin je čovjekov – reče starac.
Stjepan Lice
